ทุกครั้งที่ทำความดี ให้คิดว่าถ้าไม่มีพ่อให้กำเนิดมาเราคงไม่ได้มาทำกรีมดีแบบนี้ ทุกครั้งที่มีความสุข ให้คิดว่าถ้าไม่มีพ่อให้กำเนิดมาเราคงไม่ได้รู้จักความสุขแบบนี้ ทุกครั้งที่มีคว่มทุกข์ ให้คิดว่าถ้าไม่มีพ่อให้กำเนิดมาเราคงไม่รู้จักทุกข์และเรียนรู้ที่จะ ขัดเกลาฝึกตนให้เข้าใจและอยู่กับทุกข์ และพัฒนาตนให้ดีขึ้นได้ ให้คิดว่า ถ้าไม่มีพ่อ ก็คงไม่มีเราในวันนี้ เท่านี้ครับ

ขออนุโมทนาบุญกับคุณจิรวิชญ์ด้วยค่ะ ขออนุญาตเข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นในกระทู้ของคุณณัฐชยาด้วยคนนะคะ ดิฉันก็มีปัญหาเกี่ยวกับคุณพ่อเช่นกันค่ะ ต่างกันที่คุณพ่อท่านเลี้ยงดูดิฉันมาตลอด เพียงแต่มามีเรื่องบาดหมางและไม่เข้าใจกัน ตั้งแต่คุณพ่อท่านล้มป่วยอย่างหนัก และเปลี่ยนท่านเป็นคนละคน จากเดิมที่ใจเย็น มีเหตุมีผล และอีกมากมายที่ทุกคนในครอบครัวไม่คาดคิดว่าจะประสบพบเจอ..ทุกอย่างรวดเร็ว จนทุกคนในครอบครัว ญาติมิตร ทุกคนต่างไม่คิดฝันว่า โรคภัยไข้เจ็บจะพรากคุณพ่อคนเดิมไปจากพวกเราเสียแล้ว คำถามมากมาย ความสงสัยต่าง ๆ พุ่งเข้าใส่ทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดิฉันและคุณแม่ ซึ่งต้องยอมรับว่าคุณแม่คือผู้ที่ต้องแบกรับและเหนื่อยหนักทั้งกายและใจค่ะ ณ เวลานั้นมาจนถึงตอนนี้ก็เกือบยี่สิบปีแล้ว ที่พวกเราทุกคนพยายามสร้างแรงใจให้กันและกัน ทุกครั้งที่ท้อแท้และอยากจะถอย ดิฉัน..ต้องขอยอมรับ ณ ที่นี้ว่า มีความบาดหมางและไม่เข้าใจคุณพ่อมาโดยตลอด ไม่สามารถทำสิ่งที่ท่านคาดหวังไว้สำเร็จ ทั้งเรื่องเรียนที่จบเพียง ปวส. เรื่องงานที่สอบเข้าราชการได้สำเร็จ ดิฉันก็ลาออก ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อคุณแม่ก็รับราชการ ด้วยความที่ดิฉันเป็นค่อนข้างตรงไปตรงมา และทำอะไรตามน้ำไม่เป็น ทุกวันนี้ดิฉันก็รู้สึกผิดในใจเรื่อยมา วันนี้ดิฉันทำความเข้าใจและสร้างแรงใจให้กับคุณแม่ และเมื่อมีปัญหาเข้ามากระทบก็จะพยายามนึกถึงสิ่งดี ๆ ที่คุณพ่อทำให้กับดิฉันและครอบครัว จะร้ายแรงแค่ไหน เราก็จะมองข้ามมันไปค่ะ และนึกถึงคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญ และท่านอาจารย์สุจิตราค่ะ ขอให้คุณณัฐชยา คิดไว้เสมอว่า ไม่ว่าอย่างไร ท่านก็คือ บิดาผู้ให้ชีวิตนะคะ คุณกำลังทำบุญกับพระในบ้านค่ะ คุณจะมีแต่ความเจริญนะคะ ดังเช่นที่คุณจิรวิชญ์บอกด้วยค่ะ ขออนุโมทนาอีกครั้งนะคะ ขอให้มีความสุขค่ะ