บางทีการสวดบทอโหสิกรรมไหนๆก็ไม่ได้ผลครับ ถ้าเราสวดสักแต่ว่าสวด โดยที่ไม่ได้ใส่ความรู้สึกนั้นลงไปจริงๆ กลับกัน ต่อให้เราไม่ได้สวด แต่ใจเราสำนึกผิดจริงๆ และตั้งใจที่จะขอโทษและไม่ทำแบบนั้นอีกจะเป็นการดีกว่า สรุปแล้วอยู่ที่จิตเรา วิธีที่น่าจะดีที่สุดก็คือการระลึกถึงผู้ที่เราต้องการขออโหสิกรรม นึกถึงกรรมไม่ดีที่เราเคยทำไว้ แล้วรู้สึกลงไปว่าสิ่งนี้ที่เราเคยทำ เราเคยพลาดไปแล้ว เราสำนึกแล้ว และขอให้ดวงวิญญาณของท่านรับรู้และโปรดยกโทษและอโหสิกรรมให้เราด้วย และทุกครั้งที่ทำความดี รู้สึกจิตใจแจ่มใสเมื่อทำความดี ก็ให้ระลึกถึงท่าน และขอให้ท่านอนุโมทนาบุญกับเรา และจงอโหสิกรรมที่เราเคยทำไม่ดีไว้กับท่าน เราอาจจะใช้ร่วมกับการกรวดน้ำ หรือบทสวด ยถา สัพพีควบคู่ไปเลยก็ได้ครับ คือนอกจากจะสำนึกผิดแล้ว ยังทำความดีและอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่านด้วย ฝึกให้เป็นประจำติดเป็นนิสัย บุญจะเกิดขึ้นเสมอ เมื่อรู้สึกดี เมื่อจิตใจสว่าง เมื่อเป็นสุข นั่นคือเวลาที่จิตเป็นกุศล เมื่อเกิดความรู้สึกแบบนี้ก็ให้ระลึกถึงท่าน และให้ท่านมาร่วมอนุโมทนาบุญกับเราครับ