สํโวหาเรน โสเจยฺยํ กลฺยาณึ ควรเปล่งวาจางาม ที่ฟังแล้วสุขใจ  






USB FLASHDRIVE สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

•วรรณกรรมธรรมะ ที่ควรค่าต่อการครอบครอง
•ลิขสิทธิ์ของแท้
.รวมผลงานทั้งหมด 11 ชุด พร้อมบทเพลงธรรมะอันทรงคุณค่าอีก 1 ชุด รวมเป็น 12 ชุด อยู่ใน usb ไม้พร้อมกล่องไม้อย่างดี
•สกรีนเลเซอร์ลายเซนต์จากอาจารย์
สุทัสสา อ่อนค้อม
•รับประกันสินค้านาน 5 ปี
•มีบริการเก็บเงินปลายทาง

ราคารวมส่งแบบโอนเงิน 1550 บาท
แบบเก็บเงินปลายทาง 1580 บาท

(มีจำหน่ายเสียงอ่านโดย เพ็ญศรี อินทรทัต ด้วยเช่นกัน ลูกค้าสามารถระบุได้)
สนใจติดต่อทางไลน์ middleway



  คุยกับสุทัสสา
 
ชีวิตการเรียนไม่ดีเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ ตอนนี้การเรียนตกต่ำไม่เจริญก้าวหน้าเลยค่ะ ตอนนี้เรียนปีสี่ แล้ว เรื่องโปรเจ็กจบก็แย่มากค่ะ และที่สำคัญ ไม่อยากเรียนหนังสือ มีความรู้สึกว่า ใจมันบอกว่า ไม่ควรเข้าเรียน เวลาฟังอาจารย์ หนูอยากจดบันทึก แต่จดไปก็รู้สึกว่าไม่ดี รู้สึกผิด แปลกมากค่ะ ใจบอกว่าเข้าเรียนอ่านหนังสือ จดเล็กเชอร์ ต่างๆเกี่ยวกับการเรียนใจบอกว่าไม่ต้องทำ แต่หนูก็รั้นทำต่อไปเพราะหน้าที่ ตอนนี้ไม่อยากคุยกับอาจารย์คุมโปรเจ็กเลยค่ะ งานออกมาแย่ ไม่กล้ามองหน้าอาจารย์ ปัญหาที่หนักอกหนักใจคือ หนูมีโอกาสไปปฏิบัติธรรมบ่อยๆ ดีบ้างไม่ดีบ้าง ครั้งสุดท้ายนี้ เข้าไปวันแรกก็นอนอยู่ในห้องอย่างเดียวเลย พอรับศีลก็ค่อยออกมาตอนเย็น นอนอย่างเดียวรู้สึกบาปคะ ตอนปฏิบัติเหมือนอยากจะเดินให้ได้ 1 ชั่วโมงและนั่งให้ได้ 1 ชั่วโมง แต่ใจมันก็บอกว่า ไม่เอาไม่ทำแล้ว ทำไม่ได้ นั่งครึ่งชัวโมงเดินครึ่งชั่วโมงก็พอแล้ว คือใจอยากจะทำให้ได้ แต่ก็แพ้ใจตัวเอง มีอยู่วันนึงตัดสินใจลงมาทำกรรมฐานข้างล่างชั้น 1 แต่คนเยอะ กลัวว่าจะไปรบกวนสมาธิผู้ปฏิบัติ รู้สึกเหมือนรบกวนผู้ปฏิบัติมากค่ะ ก็ย้ายที่ไป อีกที่หนึ่ง ใจก็ไม่สงบเป็นทุกข์ พอมานั่งทำกรรมฐานที่ชั้นบนมีบางครั้งที่ตั้งเป้าไว้เวลานี้ แต่อยากนั่งเพิ่ม ก็ลังเล จะทำอย่างไร ลังเลอยู่นาน กว่าจะนั่งได้ ไม่ตัดสินใจสักทีทำกรรมฐานก็สงสัยตลอดค่ะ พอเริ่มเรียน เทอมที่ผ่านมางานที่ทำไม่เสร็จบ้าง ส่งไม่ทันบ้าง ทำงานช้ามากค่ะ ไม่พอใจซักที ใจมันไม่ยอมพอ เวลาทำข้อสอบ เมื่อถึงเวลาสอบไม่มีจิตใจจะทำข้อสอบ ไม่มีจิตใจที่รักในการอ่านหนังสือเลยค่ะ ทุกวันนี้เริ่มเทอมใหม่แล้ว ก็ยังไม่มีใจรักในการเรียน ไม่อยากทำอะไรไม่กระตือรือร้น ยังอยากดูละคร ขี้เกียจมากค่ะ ซึ่งแต่ก่อนจะอยากอ่านหนังสือ รักการเรียน โปรเจ็ก อยากให้ออกมาดีขึ้นมากๆค่ะ เทอมสุดท้ายแล้ว แต่ไม่มีใจอยากแก้ปัญหาอยากทำงาน อยากสร้างอนาคตเลยค่ะ จิตใจไม่กระตือรือร้น อยากทำอะไรก็ทำไม่ได้สักอย่างจะไปไหนไปทำอะไรก็ลังเลสับสนไปหมด จะทำรายงานส่ง ใจก็บอกว่า ทำไปทำไม ไม่อยากทำ ทำงาน จดบันทึก เรียนในห้อง จดบันทึกในห้อง เหล่านี้ ทำไม่ได้ ทำไปแล้วรู้สึกไม่ดี แต่ก็ต้องทำ เรื่องคนรอบข้างก็มีปัญหาค่ะ กับอจารย์ที่สอนรู้สึกเหมือนมีกรรม ทำอะไรก็ไม่ได้เกรงกลัวไปหมดรู้สึกแปลกๆค่ะ ไม่มีใครอยากช่วยเหลือหนูเลย ทุกคนอยากออกห่าง ไม่มีความสนิทใจเชื่อใจจากเพื่อนเลย ทะเลาะกับเพื่อนร่วมโปรเจ็กจนคุยกันไม่ได้ ต้องอยู่ห่างๆกันไว้ ลำบากมากค่ะ ตอนนี้ ชีวิตเหมือนไร้ค่ามาก อนาคตที่หวังไว้คือ ความเจริญก้าวหน้า ทุกคนในครอบครัวภูมิใจ หวังว่าเมื่อเรียนจบรับปริญญา ทุกคนจะดีใจชื่นใจ แต่สถาณการณ์ตอนนี้ไม่เป็นอย่างนั้นเลยค่ะ ทุกคนหมดหวัง เหลือแต่แม่ของหนูที่ให้กำลังใจ ท่านเหนื่อยใจกับหนูมาก ยังดีที่เพื่อนเป็นห่วง เพื่อนบอกว่า ชีวิตหนูแย่ลงมาก แต่ทุกคนก็แทบไม่กล้าช่วยไม่อยากเข้าใกล้หนู เขาวางตัวให้ห่าง หนูไม่กล้าเข้าใกล้ใครเลย กลัวค่ะ กลัวกรรมพวกราคะตัณหาอะไรแบบนั้น หนูโดดเดี่ยวและไม่เหลือใคร หนูรู้สึกเหมือนญาติพี่น้อง ครอบครัวแม้กระทั่งแม่และพ่อเป็นคนอื่น ไม่รักพวกเขาเลยค่ะ ไม่มีศรัทธาในกฏแห่งกรรมเลย ไม่ศรัทธาต่อบทสวดมตน์พาหุง มหากา ทั้งี่แต่ก่อน สวดเป็นประจำ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรคะ หนูอยากไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน แต่ใจหนูบอกว่าอย่าไปเลยถ้าไม่มีศรัทธาจริงๆ แต่ที่หนูเสียใจมากคือ ตัวเองไม่รักพ่อแม่ ไม่กตัญญู ไม่อยากเลี้ยงดูท่าน ตอนนี้เพื่อนที่สนิทก็ออกห่างจนไม่รักกันแล้ว หนูไม่เหลือใคร การเรียนก็ย่ำแย่ งานก็ไม่ดี ไม่อยากเรียน มีอุปสรรคตลอดเลยค่ะ ไม่มีสมาธิในการเรียนและการทำงานค่ะ ชีวิตการเรียนเทอมนี้หนู รู้สึกว่าโดดดเดี่ยว ใจกระวนกระวายมาก เพราะที่ผ่านมาไม่ตั้งใจเรียนเลย เอาแต่เที่ยว ขอเงินแม่ติดๆกัน จนท่านหนื่อยใจที่ทำไมขอเงินบ่อยและครั้งละมากๆขนาดนี้ ตอนนี้หนูร้อนรนมาก เพราะเทอมสุดท้ายแล้ว ทำไม่ดีไว้มาก ใจรนไปหมดแล้ว จะทำอย่างไรดี จะสวดมนต์จะทำกรรมฐานใจก็ไม่ศรัทธาเลย ทำอะไรใจก็บอกว่า ไม่ทำ เรียนก็จดไม่ได้ อ่านหนังสือก็ไม่ได้ ทำงานก็มีปัญหา หนูไม่มีที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยว แม้กระทั่งแม่ของหนู หนูยังเห็นเป็นคนอื่นไปแล้วหนูค่ะแม่หนูบอกว่า หนูตกต่ำ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป คือ ฆ่าตัวตาย แต่เพื่นก็บอกว่าอย่าทำมันบาปมาก พ่อแม่จะเสียใจ จิตใจเร่าร้อน ร้อนรน ไม่มีใครคอยปกป้อง เพราะหนูมองว่าเป็นคนอื่นหมดเลยค่ะ ใจหนูไม่รักใครเลย ไม่อบอุ่นเลย แล้วหนูรู้สึกว่าตัวเอง เสแสร้งใส่คนอื่นตลอด หนูหาคนที่หนูคุยด้วยแล้วจริงใจไม่มีเลย ทำไมถึงหนูถึงไม่มีความจริงใจกับใครเลย เวลาคุยกับคนอื่น ก็รู้สึกว่าต้องแกล้งคุยไป ไม่มีใครที่หนูสนิทได้เลย แม้กระทั่งพ่อแม่ เพื่อน พระอาจารย์ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวันที่หนูไปเป็นประจำ หนูก็คุยแบบเหมือนตัวเองเสแสร้งตลอดเวลา ไม่กล้าคุยกับใครเพราะเหมือนไม่จริงใจกับเขาเลย ค่ะ เพื่อนที่เคบสนิท หนูก็รู้สึกเหมือนเป็นคนอื่น ตอนนี้ก็ได้แต่เล่นอินเตอร์เน็ต แต่แม่ก็เตือนว่า ระวังคนไม่ดีกะเข้ามาหาหนูนะลูก หนูอยากรักและดูแลแม่ หนูอยากมีแม่ของหนูเป็นที่พึ่ง แต่แล้ว หนูก็เห็นแม่ของหนูเป็นคนอื่น หนูไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ ทุกข์มากค่ะ โดดดี่ยวเหลือเกิน
เขียนโดย: จิตราภา ทองคำสุก | 16 ตุลาคม พ.ศ. 2554 10:00:31

ยาวมากกว่าจะอ่านจบ ปัญหาหลักๆของน้องจิตราภาคือ ความคิด กับไม่มีสมาธิครับ น้องเป็นทุกข์เพราะความคิดมากๆเลยครับ พี่ขอแนะนำดังนี้นะ ความคิดเปรียบเสมือนแม่เหล็ก เป็นสิ่งที่อยู่ในใจของเรา และจะดึงดูดสิ่งที่เหมือนกับสิ่งที่เราคิดเข้ามาในชีวิตเรา อย่างน้องบอกว่าน้องไม่คิดจริงใจกับคนอื่น ไม่รักพ่อแม่ ไม่รักญาติ ความคิดเหล่านี้จะเปลี่ยนเป็นพลังงานแผ่ออกไปและดึงดูดสิ่งเหล่านั้นกลับมาที่ตัวน้อง คือน้องจะไม่มีคนจริงใจด้วย ใครๆก็ไม่สน ไม่อยากเข้าใกล้ ส่วนการเรียน เมื่อน้องไม่มีใจอยากเรียน อยากทำ อยากตั้งใจ ก็เป็นธรรมดา ผลการเรียนก็ต้องแย่ เพราะเราไม่มีใจตั้งแต่แรกแล้ว วิธีแก้ของน้องไม่ยากครับ เข้าใจง่าย และก็ทำไม่ยากถ้าฝึกทำบ่อยๆ เปลี่ยนวิธีคิด ให้เราเป็นคนที่สุขง่าย ทุกข์ยาก ไม่ต้องไปหวังพึ่งให้ใครมาทำให้เรามีความสุข แต่สร้างขึ้นเองได้ ลองฝึกที่จะดีใจ มีความสุขกับสิ่งเล็กๆเช่น ดีใจที่วันนี้ตื่นมายังมีร่างกายครบ 32 อยู่ มีอาหารอร่อยๆกิน มีอากาศสดชื่นให้หายใจ ยังแข็งแรงอยู่ มีความสุขกับสิ่งที่เรามี ส่องกระจกแล้วบอกตัวเองว่าชั้นมีความสุขจังเลย ละครสนุกก็มีความสุข บ้านน้ำยังไม่ท่วมก็มีความสุข พอมีความสุขก็ยิ้มเยอะๆ ให้คิดว่า ชีวิตมันสั้นเกินกว่าจะจมทุกข์ ยังไงทุกข์มันเข้ามารอบด้านอยู่แล้ว อย่าไปเป็นแนวร่วมกับมัน อย่าเป็นทุกข์เพราะความคิดเพิ่ม พอน้องเปลี่ยนวิธีคิดแล้วต่อด้วยการกระทำ เด๋วใครๆเค้าก็อยากอยู่ด้วย ถ้าเราสร้างความสุขขึ้นเองได้แล้วแบ่งปันให้คนอื่น แค่เรายิ้ม ร่าเริง ตลก สนุกสนาน ใครก็อยากเข้าใกล้แล้วไม่ต้องถึงกับไปให้เงิน หรือช่วยเหลืออะไรเค้ามากมายครับ ส่วนเรื่องสมาธิ น้องลองฝึกที่จะรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในกายในใจเราขึ้นหน่อย วิธีฝึกอาจจะง่ายๆเช่น ลองเอาความรู้สึกไปไว้ที่เท้าเวลาเดิน ซ้ายขวา ซ้ายขวา ไปเรื่อยๆให้ได้นานที่สุด เวลาเปลี่ยนอิริยาบถก็ดัดแปลงเอา เอาสิ่งที่มีในกายเรานี่แหละอะไรก็ได้เป็นตัวฝึกเช่น ลมหายใจ ท้องยุบพอง ความรู้สึก ร้อน หนาว เย็น เจ็บ เคลื่อน ตึง หย่อน ตามดูมันไปอย่างเดียวเพื่อฝึกสมาธิ หรือลองกำมือ แบมือ แล้วทำความรู้สึกรู้ตามไปเรื่อยๆ ลองดูนะครับ แต่ทีสำคัญก็คือต้องตั้งใจเรียน อย่าไปยอมแพ้ความคิด เวลาคิดก็ดูความคิดไปเลย แล้วเดี๋ยวมันจะหายไปเอง คิดก็ดูมันเลย ดูความคิดไป อย่าปล่อยให้ใจมันคิดไปเรื่อยๆ ถ้ายังไงก็ลองทำตามนี้ดูครับ แล้วถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้ครับ จิรวิชญ์ รณรื่น
ตอบโดย: จิรวิชญ์ รณรื่น | 20 ตุลาคม พ.ศ. 2554 13:59:53
 
ตอนนี้ยังมองว่าคนรอบข้างคิดร้ายไปหมดอยู่เลยค่ะ ทั้งเพื่อนที่เรียนด้วยที่เป็นผู้ชาย ทั้งอาจารย์ด้วยค่ะ เพื่อนผู้หญิงก็คิดไปว่า เพื่อนเค้าไม่อยากอยู่ใกล้เราเพราะเขารู้ว่าเราอิจฉาเขาหรือเปล่า ที่สำคัญหนูอิจฉาเพื่อนสนิทตัวเองจนคบเขาไม่ได้แล้ว เวลากลับไปที่บ้านไปเยี่ยมแม่ ก็จะคิดว่าแม่ลำบากมากๆ เพราะหนู อีก เวลาทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ ก็จะไม่พอใจซักทีต้องทำต่อไปจนกว่าจะพอใจ เลือกซื้อของก็ไม่พอใจซักที ทำงานส่งก็ไม่มีไอเดีย ตัดสินใจอะไรก็ไม่ได้ค่ะ ทำงานแต่ละชิ้นนาานมาก แบ่งเวลาไม่ถูก ยังไม่ต้องนับรวมถึงการวางแผนวันข้างหน้าเลยค่ะ
ตอบโดย: จิตราภา ทองคำสุก | 22 ตุลาคม พ.ศ. 2554 23:45:16
 
มีเพื่อนเคยบอกว่า ถ้าคิดในแง่ร้ายกับคนอื่นต่อไปแบบนี้ ต่อไปจะคิดฆ่าตัวตายแน่ๆ ซึ่งหนูเคยเผชิญสถานการณ์นั้นมาแล้ว คือ คิดไปว่า ต่างๆนาๆ พอคิดไปๆก็จะมีเหตุการณ์ที่กเหมาะที่จะทำให้เราฆ่าตัวตายจริงๆ แต่ไม่กล้าทำเพราะกลัวบาปค่ะ ตอนนี้แม่เป็นห่วงมาก เคยบอกอยู่ว่า หนูเป็นแบบนี้อาจจะฆ่าตัวตายได้ คิดไปเรื่อยเลยค่ะ ที่อยากฆ่าตัวตายเหตุก็เพราะ ไม่มีอนาคต จะจบป.ตรีแล้ว แต่ทุกวันนี้ ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีความหมาย หาเงินเองไม่ได้ เป็นแบบนี้หละค่ะ
ตอบโดย: จิตราภา ทองคำสุก | 22 ตุลาคม พ.ศ. 2554 23:52:32
 
วิธีแก้ก็ยังอยู่ที่วิธีคิดอยู่ดี ผลกระทบมันอาจจะไม่ใช่แค่ฆ่าตัวตาย แต่มันอาจจะมีปัจจัยอื่น ทำให้กลายเป็นคนโรคจิต เป็นบ้า ก่อให้เกิดโรคเกี่ยวกับสมองและจิตตามมา กลับไปอ่านที่พี่ตอบครั้งแรกแล้วลองเริ่มทำดูซะ อย่าไปมองปัจจัยนอกตัว แต่ให้กลับมาแก้ภายในตัวนะครับ ตอนนี้คนเครียดมากและเดือดร้อนกว่าเราเยอะจากภัยน้ำท่วม มองคนที่เดือดร้อนและทุกข์กว่า จะรู้ว่าเราโชคดีแค่ไหน ที่ถามมาทั้งหมด ปัญหาทั้งหมดเราสร้างจากการคิด การพูด การทำของเราเอง เราก็กลับมาแก้ที่ตัวเราเองซะนะครับ
ตอบโดย: จิรวิชญ์ รณรื่น | 30 ตุลาคม พ.ศ. 2554 12:45:50
 





 
 
หลวงพ่อจรัญ ฟังธรรมะ
ลานธรรมจักร ปรึกษาปัญหาชีวิต
84000 พระธรรมขันธ์ มหาบาลีวิชชาลัย
มหาเถรสมาคม มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี
กระทรวงวัฒนธรรม  
งานเขียนของสุทัสสา
งานสอน
งานวิจัย
งานพิเศษ / ให้บริการแก่สังคม
บทสัมภาษณ์
© 2024 All Rights Reserved. sudassa.com | ข้อความแสดงลิขสิทธิ์