ผมพึ่งเข้ามาเจอเวปของอาจารย์ครับ ทำให้ผมนึกถึงอดีต ผมเกเรมาตั้งแต่เด็ก จนกระทั้งอายุ ๒๐ กว่าจึงมีโอกาสได้พบพระพุทธศาสนา และเปลี่ยนวิถีชีวิตของผม ปัจจุบันผมพยายามที่จะมีส่วนร่วมในการเผยแพร่คำสอนของครูบาอาจารย์ทั้งหลายในพระพุทธศาสนา โดยเขียนหนังสือธรรมะบ้าง ร่วมสร้างพระ หรือศาสนสถานบ้างตามโอกาสครับ
ผมนึกถึงสมัยที่ผมพึ่งจบมัธยม ๖ แล้วมาเรียนที่วิทยาลัยครูธนบุรีคณะคอมพิวเตอร์เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๕ ผมเลือกวิชานั่งสมาธิเป็นวิชาเลือก เพราะคิดว่าคงจะสบายไม่ต้องทำอะไร มาเจออาจารย์สั่งให้ท่องบทสวดมนต์ และให้คัดบทสวดมนต์มาส่ง ตอนนั้นวัยรุ่นอย่างผมไม่ชอบและเกิดอาการเซ็ง เลยไปขอถอนวิชาเรียนกับอาจารย์ อาจารย์ไม่ถามผมเลยเรื่องเหตุผลที่มาขอถอนวิชา แต่อาจารย์ชี้หน้าผม แล้วพูดว่า "เธอมันคนไม่มีบุญ"
ผมเข้าใจความหมายของอาจารย์แล้วครับ ว่าตอนนั้น ผมมันไม่มีบุญจริง ๆ ครับ ถึงผมจะได้พบกับอาจารย์เพียงชั่วระยะเวลาไม่นานในขณะนั้น แต่ก็เป็นความภูมิใจของผมครับ และผมก็ถือว่าผม เป็นศิษย์ของอาจารย์คนหนึ่งครับ
|